Dvije nuklearne elektrane koje su prve proizvodile električnu energiju, u komercijalne svrhe, počele su s radom od 1963-1964. godine i poslije 1971.-1973. godine i predstavljaju model koji se zadržao i do danas. Do sredine 1980-tih Rusija je imala 25 operativnih reaktora, ali se nuklearna industrija počela susretati s problemima. Černobilska nesreća dovela je do zatvaranja pogona. Između Černobilske katastrofe 1986. godine i sredine 1990-tih, samo jedna elektrana bila finansirana i to: 4 jedinice Balakovo i tri jedinice Smolensk. Ekonomske reforme koje su uslijedile nakon raspada Sovjetskog Saveza dovele su do akutnog smanjenja sredstava za istraživanje i razvoj nuklearnog programa, a zaustavljen je veliki broj započetih projekata. Krajem 1990-tih godina počeli su pregovori o izvozu reaktora u Iran, Kinu i Indiju, pa je Rusija počela revidirati svoje nuklearne programe u onom omjeru u kojem su to dozvoljavala sredstva. Oko 2000. godine obnavlja se Rostov-1 (bivši Volgodonsk-1), a počinje sa radom 2001. godine sa kapacitetom 21 GWe. To utiče na moral ruske nuklearne industrije, te 2004. godine s radom počinje i Kalinin-3.

Do 2006. godine Ruska vlada je odlučna da razvija nuklearni program i predviđa rast od  2-3 GWe godišnje do 2030. kao i izvoz postrojenja kako bi udovoljila svjetskim zahtjevima od 300 GWe  u postavljenom vremenskom okviru. 2010. godine vlada je odobrila program koji bi trebao napraviti novu tehnološku platformu koja je bazirana na brzim reaktorima. Rosatom-ova dugoročna strategija podrazumijeva da do 2050. godine se u potpunosti pređe na sigurne brze reaktore sa zatvorenim sistemom goriva. Planirano je potpuno izbacivanje fosilnih goriva.

http://www.world-nuclear.org/info/inf45.html