Nuklearne nesreće se kategoriziraju kao nesreće zbog «nedostatka kontrole» (nedostatak regulacije) ili kao nesreće zbog «nedostatka kulanta» (sredstva za hlađenje) pri čemu dolazi do nekontroliranog lanca reakcija. Od kada su u upotrebi Ruske podmornice, dogodilo se 10 nesreća: prva 1970. godine pri konstrukciji plovila klase Charlie-1, K-329. tokom punjenja goriva desile su se 2 incidenta na K-11 i K-431, tokom popravke reaktora na K-140, modifikacije na K-222, 4 nesreće tokom operacija i jedna pri gašenju reaktora K-134. dvije nesreće su bile na Pacifičkoj floti, sedam na Sjevernoj floti i jedna na brodogradilištu u Nizhny Novogorod.

Avionske nesreće koje su uključivale nuklearno oružje: u SAD-u Atlantic City, New Jersey (1957); Savannah, Georgia (1958); Gordsboro, North Carolina (1961); obala Okinawa (1965), u morima Palomares, Španija (1966), okolina Thule, greenland (1968). Većina izgubljenog oružja je nađeno.  Rusija, s druge strane, nije imala mnogo sreće kada su u pitanju incidenti ove vrste. Udruženje za zaštitu prirode «Greenpeace» vjeruje da oko 40 ne-američkih nuklearnih naprava nikada nije pronađeno u poređenju s 11 američkih, koje su uglavnom izgubljene u podvodnim nesrećama. SAD je pokušala pronaći Ruske naprave, prije svega 1974. godine operacija Jenifer koristila je plovilo Hughes Glomar Explorer. 27. januara 1967. godine više od 60 zemalja je potpisalo sporazum o aktiviranju nukleranog oružja u svemiru. Kraj Hladnog rata nije umanjio strah od upotrebe nuklearnog oružja iako je globalni strah od nuklearnog rata u značajnoj mjeri smanjen.