Nuklearno oružje je sprava koja posjeduje veliku destruktivnu moć proizašlu iz reakcije cijepanja atoma ili nuklearne fuzije. Od samog naučnog začetka 1930-tih godina koji je i omogućio razvoj nuklearnog oružja, preko testiranja i utrke za nuklearnim naoružavanjem tokom Hladnog rata,  pa sve do 21. vijeka postoji težnja za proliferacijom. Prvo oružje nastalo cijepanjem atoma, poznato kao „atomska bomba“ stvoreno  je zajedničkim radom SAD-a, Engleske i Kanade tokom II svjetskog rata u sklopu projekta Manhattan, a kao odgovor na navodni Njemački atomski projekat Nazi. Augusta 1945. godine bačene su dvije bombe na Japan koje su označile kraj Pacifičkog rata. U projektu je učestvovao međunarodni tim. Ubrzo nakon toga Sovjetski savez je počeo s razvojem svog projekata atomske bombe, tako da su dvije zemlje nakon kratkog vremena razvile još moćnije fuzijsko oružje (koje umjesto cijepanja atoma koristi miješanje različitih supstanci) poznato kao „hidrogenska bomba“. Tokom Hladnog rata, SAD i Sovjetski savez su se naoružale ogromnim nuklearnim arsenalom koji se mogao staviti na rakete i tako pogoditi bilo koje mjesto na svijetu. U ovom trenutku postoji barem devet zemalja koje imaju funkcionalno nuklearno naoružanje.

Najveći dio međunarodnih pregovora usmjereno je na prijetnje nuklearnim naoružanjem i nastojanjima zemalja da se naoružaju. Do sada je bilo najmanje četiri lažna alarma (posljednji 1995. godine) koji su aktivirali američke i ruske protokole zaštite.